Η ιστορία του βιβλίου εκτυλίσσεται στον Μεσαίωνα, όταν η Βυζαντινή Αυτοκρατορία αποτελούσε τη μεγαλύτερη δύναμη στον χριστιανικό κόσμο. Kεντρικοί ήρωες είναι ο αυτοκράτορας Λέων ΣΤ΄ ο Σοφός, άνθρωπος με τεράστια δύναμη και μόρφωση, και οι τέσσερις γυναίκες του -η βαθιά θεοσεβούμενη Θεοφανώ Μαρτινιακή, η δυναμική Ζωή Ζαούτζαινα, η πανέμορφη Ευδοκία Βαϊανή και η φιλόδοξη Ζωή Καρβονοψίνα-, τις οποίες παντρεύτηκε διαδοχικά. Η πρώτη σύζυγός του ήταν επιλογή των γονιών του, όταν ήταν μόνο δεκαέξι ετών. Η δεύτερη πιθανόν να ήταν ερωμένη του όσο η πρώτη ζούσε ακόμη, γι’ αυτό και η Εκκλησία τον αποδοκίμασε. Όταν όμως ο αυτοκράτορας έμεινε χήρος για δεύτερη φορά, ο κλήρος δεν έφερε αντίρρηση σε έναν τρίτο γάμο, καθώς ο Λέων έπρεπε να συνεχίσει τη δυναστεία. Μετά τον θάνατο και της τρίτης γυναίκας του, της Ευδοκίας, και του νεογέννητου γιου τους, κάθε ελπίδα για τον Λέοντα φάνηκε να χάνεται, ενώ ταυτόχρονα ήταν σε μόνιμη αντιπαράθεση με την εκκλησιαστική ηγεσία και τον απειλούσαν ένοπλες εξεγέρσεις στην Ανατολή. Εν τέλει απέκτησε διάδοχο εκτός γάμου, τον μελλοντικό αυτοκράτορα Κωνσταντίνο Ζ΄ τον Πορφυρογέννητο, με τη μαυρομάτα Ζωή Καρβονοψίνα. Ωστόσο, ο πατριάρχης δεν ενέκρινε τον κατοπινό γάμο τους και συνεπώς τη νομιμότητα του διαδόχου, υποστηρίζοντας χαρακτηριστικά: "Κανείς στο Βυζάντιο δεν έχει διαπράξει ποτέ κάτι τόσο απεχθές όσο έναν τέταρτο γάμο".