Θέμα της σημερινής ομιλίας αποτελεί η προσέγγιση στα προβλήματα της κοινωνικής ιστορίας του φραγκικού πριγκηπάτου της Αχαΐας κατά το 13ο και 14ο αιώνα, ιδιαίτερα η "συμβίωση" των Βυζαντινών με τους νέους εποίκους και η διεύρυνση των εσωτερικών σχέσεων και δομών, όπως αυτές απεικονίζονται σε δυτικές πηγές. Ας μου επιτραπεί κατ' αρχή μια εισγωγή για το ιστορικό πλαίσιο της εποχής.
Στα τέλη του 11ου αιώνα η πολιτική και κοινωνικοοικονομική κατάσταση στη δυτική Ευρώπη έχει λάβει σταθερή μορφή. Οι βαρβαρικές επιδρομές είχαν ανακοπεί, τα κράτη είχαν σχηματισθεί, το φεουδαρχικό σύστημα είχε επικρατήσει, η αστική ζωή και το εμπόριο ήταν σε ανάπτυξη, ενώ η διαμάχη της παπικής εκκλησίας και αυτοκρατορίας για κοσμοκρατορία (dominium mundi) συνεχιζόταν.[...]
(Απόσπασμα από το βιβλίο)