Από διαφορετικούς λόγους ορμώμενοι θελήσαμε να ξεκινήσουμε τη συγγραφή μιας μικρής μελέτης για τις αλυκές Λευκίμμης στη νεότερη εποχή. Ο ένας εξ ημών έζησε σαν παράσταση τα τελευταία χρόνια των αλυκών, είδε το σωρό του αλατιού, τους αλυκάρηδες να δουλεύουν και έζησε εν ολίγοις την αλυκή σαν παρόν αλλά και σαν παράδοση. Ο έτερος έζησε τα αρχεία που η δραστηριότητα αυτή κατέλειπε στο αρχείο της εγχώριας διαχείρισης. Όμως προχωρώντας σιγά-σιγά η έρευνα προέκυψε αφενός ότι το αλάτι της Λευκίμμης υποστήριξε πολλά εντόπια θέματα μέχρι την αφομοίωση, τα οποία δεν μπορούσαμε να παραβλέψουμε και αφετέρου βγήκε στο προσκήνιο μια μεγάλη ομάδα ανθρώπων που πλαισίωσαν την έρευνα με τις ενθυμήσεις και τα ενθυμήματά τους. Έτσι ο δρόμος που τελικά είχε να διανύσει η έρευνα αυτή ξαφνικά όχι μόνο μάκρυνε, αλλά επιπλέον απέκτησε και πολλά παρακλάδια. Οι αλυκές και το αλάτι, από την αρχή της ενασχόλησης μας, φάνηκε να αρτύζει πολλά κεφάλαια της κερκυραϊκής ιστορίας, μερικά από τα οποία δεν τα είχαμε καθόλου υποψιαστεί. [...]

(απόσπασμα από τον πρόλογο των συγγραφέων)