Στο βιβλίο "Οι ακρίδες" δεν περιγράφονται επεισόδια ξεθωριασμένα, αλλά πράξεις Ελλήνων πολιτικών, "απόστολων του πολέμου κατά της τιμιότητας", που έσυραν τον τόπο μας στον γκρεμό και την ανυποληψία.

Ο συγγραφέας, που έζησε από κοντά την εξουσία, κάνοντας "ανατομία" στο εθνικό ελληνικό έγκλημα, υποστηρίζει την άποψη πως: "Βουλή που δεν τη διευθύνει η λαϊκή θέληση, αλλά η θέληση του εκάστοτε Πρωθυπουργού, δεν έχει καμιά σχέση με τη δημοκρατία και πως η πολιτική ζωή στον τόπο μας είναι μια συνεχής ενέδρα. Απ' τη μια μεριά σωρεύεται η ασυνειδησία εκείνων που στήνουν την ενέδρα, κι απ' την άλλη ανάβει η οργή κι η πίκρα των πολλών, που πέφτουν μέσα".

Περιγράφοντας με σάτιρα, χιούμορ και απλή γραφή την πλοκή των γεγονότων (παρανομίες, προδοσίες, μίση, αγάπες, αδικίες, απάτες, δολοπλοκίες, κομματικές σκοπιμότητες και έρωτες), "αποκρυπτογραφεί" την ψυχοσύνθεση των πολιτικών εκείνων, που οδήγησαν τον τόπο μας εκεί που τον έφεραν, αλλά και του λαού μας, που, ξεχνώντας τα λανθασμένα πολιτικά του βήματα, ξεγελιέται συνέχεια.