Οι Αγραυλούντες

Ο φιλοσοφικός αυτός διάλογος με μορφή αρχαίας τραγωδίας εκτυλίσσεται σε άνα αμμόλοφο κοντά στη θάλασσα, με πρωταγωνιστές μια συντροφιά εφήβων, που εκπροσωπούν διαφορετικές συνειδήσεις και ξαγρυπνούν αναζητώντας την ουσία του έσχατου νοήματος στον κόσμο. Η νυκτερινή αυτή "αγραυλία" είναι πηγή συγκινήσεων, σκέψεων και φιλοσοφικών ιδεών, που αποκαλύπτονται, συγκρούονται και επιβεβαιώνονται ή αναιρούνται. Πρόκειται για την αντιπαράθεση της ποιητικής, της φιλοσοφικής, της επιστημονικής και της θρησκευτικής συνειδήσεως, καθώς και του θηλυκού στοιχείου, στην αγωνία τους να βιώσουν την αλήθεια, να υπερβούν τη θλίψη και την απόγνωση. Όπως "η απελπισία δεν είναι το έσχατον. Το έσχατον είναι η ελπίδα. Είναι ο θεοτικός ολβός. Ο οποίος ευαγγελίζει τον κόσμο εις πείσμα όλων των συντριμμών".



Το ανθισμένο δέντρο

Τα δοκίμια αυτής της συλλογής διερευνούν φιλοσοφικά την ιδέα της προόδου, το ιστορικό δράμα της αλλοτρίωσης, τον μύθο και τον λόγο, την ποίηση του Σικελιανού, το πάθος της υπάρξεως στον Κάφκα, το μυστήριο της εμφάνειας του όντος, που είναι πηγή άπειρης ευδοκίας. Για τον Χρήστο Μαλεβίτση "το ακίνητο δέντρο είναι η μνημειωμένη ευγένεια της ζωής, με το ευμελές σχήμα του. Είναι το θάρρος της ζωής, με την εμμονή του. Είναι η βεβαιότητα της ζωής, όταν κινδυνεύει. Και όταν ανθίζει ο θρίαμβός της".