Τον Οκτώβριο του 1941, ένα δεκατριάχρονο αγόρι αποβιβάζεται μαζί με τον πατέρα του στο λιμάνι του Ντέρμπαν της Νότιας Αφρικής. Ένα συμμαχικό πολεμικό πλοίο μεταφέρει πρόσφυγες από την κατεχόμενη Ελλάδα. Οι δυο τους δε μιλούσαν λέξη αγγλικά. Είχαν λιγοστά χρήματα μαζί τους και καμία προοπτική. Ήσαν ήρωες, μα δεν το γνώριζαν.

Έτσι αρχίζει η Οδύσσεια του Γιώργου (Τζορτζ) Μπίζου προς την ελευθερία. Σήμερα το όνομά του στη Νότια Αφρική έχει γίνει θρύλος, αφού ταυτίζεται όχι μόνο με τους αγώνες των Μαύρων κατά του νοτιοαφρικανικού απαρτχάιντ αλλά και με τον αγώνα κατά των φυλετικών διακρίσεων σε παγκόσμια κλίμακα. Η βαθιά φιλία του, η συνεργασία του με τον Νέλσον Μαντέλα και οι αγώνες που έδωσε για να απελευθερωθεί ο Nοτιοαφρικανός ηγέτης τον έχουν σημαδέψει ανεξίτηλα. Για τέσσερις δεκαετίες, μέσα κι έξω από τις αίθουσες των δικαστηρίων, ο Μπίζος πάλευε για να αποκαλυφθούν τα ψεύδη, η υποκρισία και η βιαιότητα ενός αδυσώπητου καθεστώτος, ενώ ταυτόχρονα έμενε πάντα ζωντανή η νοσταλγία του για τη μακρινή πατρίδα, την Ελλάδα.

"... Κατά τη θητεία μου ως Προέδρου της Νότιας Αφρικής, συχνά επιζητούσα και ελάμβανα, πάντα γενναιόδωρα, τις συμβουλές του Τζορτζ για πολλά νομικά, συνταγματικά και προσωπικά θέματα. Ουδέποτε δίστασε να με συνδράμει παντού και πάντα· είναι πια μέλος της οικογένειάς μας. Τα παιδιά, τα εγγόνια και τα δισέγγονά μου τρέφουν ιδιαίτερη συμπάθεια προς τον «Θείο Τζορτζ!».

Η αυτοβιογραφία του Τζορτζ, "Οδύσσεια προς την ελευθερία", δεν είναι απλά ένας προσωπικός απολογισμός μιας εκπληκτικής ζωής αλλά ένα πολύτιμο πρόσθημα στα ιστορικά αρχεία του έθνους μας από έναν άνθρωπο του οποίου η συμβολή στην εδραίωση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων -που αποτελούν την ουσία των δικών μας συνταγματικών αξιών- είναι ανεκτίμητη."

(Nέλσον Mαντέλα)