Δελβινάκι, Βήσσανη, Πωγωνιανή, Δολό, Καστάνιανη, Κεράσοβο - μερικές δεκάδες χωριά σε μια γωνιά
της Ελλάδας, κλεισμένα ανάμεσα σε βουνά - τη Νεμέρτσικα, το Μακρύκαμπο, τη Μουργκάνα. Αλλά και
μια χούφτα χωριά πέρα απ' τα σύνορα - η Σωπική, οι Σχωριάδες, η Πολύτσιανη.
Αυτό είναι το Πωγώνι, ένας πανέμορφος τόπος που σιγά σιγά ερημώνει. Μακριά από τις τουριστικές "λεωφόρους", ακόμα κι απ' τις "παρόδους" του τουρισμού, το Πωγώνι διατηρεί ατόφιο το χαρακτήρα του. Σε τούτο το οδοιπορικό, γραμμένο μ' αγάπη, υπάρχουν εκκλησιές, χωριά, βουνά, άνθρωποι· ό,τι μπορεί, από έναν τόπο, να χωρέσει σε λέξεις και φωτογραφίες. Γράφτηκε ως "ανταπόδοση", ως "αντίδωρο" για το δώρο που τα τελευταία χρόνια έχει προσφέρει τούτος ο τόπος στον γράφοντα. Το δώρο του πλατύ ορίζοντα, των φιλόξενων χωριών, των εκκλησιών που ανθίστανται στο χρόνο, των βουνών που "υποχωρούν ως το σύνορο του ουρανού".