"Ο Ζυμαρίκος", αντιπροσωπεύει την ιδιοτέλεια και την υποκρισία στην ακραία της μορφή. Φιλοπρωτεύων, θορυβώδης στις κοινωνικές συναναστροφές, επιδειξιομανής και εξουσιομανής σε νοσηρό βαθμό, χαρακτήρας που χρήζει κοινωνιολογικής και ψυχιατρικής ανάλυσης. Προσπαθεί, απεγνωσμένα, να προσδώσει στον εαυτό του, την εικόνα του "αναρχικού", του "αφιλοχρήματου", ενώ ακριβώς τα αντίθετα από αυτά χαρακτηριστικά, αποτελούν τα υλικά που συνθέτουν τον χαρακτήρα του. Προβάλλει, ιδιαίτερα τη "γενναιοδωρία του", εμπορεύεται την "προσφορά" του και απαιτεί ευγνωμοσύνη για το "τίποτα" του, που ούτε κι αυτό είναι διατεθειμένος να το προσφέρει χωρίς αντάλλαγμα. Καθ' υπερβολήν είρων, ζηλόφθων, αλαζόνας και συκοφάντης, γάγγραινα στη ζωή των ανθρώπων που βρέθηκε στο δρόμο τους...