Όλυμπος είναι ο αγλαός ουρανός, ο φωτοβόλος και διαυγής χώρος. Είναι το καθαρό εκείνο φως, το αμόλυντο και αψεγάδιαστο. Στα ολόχρυσα ανάκτορά του ενδημεί η τελείωσις, η θέωσις.
Με μοναδικό και αναντικατάστατο όχημα τον αρχέγονο Ελληνικό Λόγο, όπως αυτός μας παρέχεται μέσα από τους ελληνικούς μύθους, έχομε την δυνατότητα να ανέλθωμεν στα κατάφωτα Ολύμπια δώματα και, καθιστάμενοι ομοτράπεζοι των θεών, να λάβωμε μέρος στα συμπόσια αυτών, άδοντας τα αμβρόσια άσματα.
Η ελληνική μυθολογική παράδοσις είναι μείγμα δύο προϊόντων, της διδασκαλίας του τοπικού ιερατείου αφ' ενός και της επιμονής της λαϊκής μνήμης αφ' ετέρου. Η ενασχόλησίς της με αυτό το φαινόμενο, που έχει πρωταρχική σημασία για την ιστορία του ανθρώπινου πνεύματος, μας παρέχει την δυνατότητα να κατανοήσωμε εκείνο το οποίο με δύο λόγια αποκαλείται "ελληνική αντίληψις" και κατάφερε να προσφέρη στην οικουμένη τον μοναδικό και ανυπέρβλητο κλασσικό πολιτισμό.
Στο κείμενο αυτό γίνεται προσπάθεια να αναλυθούν και να ερμηνευθούν οι κοσμογονικού περιεχομένου μύθοι, κυρίως εκείνος που μας παραδίδεται στο αθάνατο έπος Θεογονία, και να δειχθή η σχέσις του με σύγχρονες επιστημονικές κοσμολογικές αντιλήψεις.