Από την ως τώρα έρευνα γύρω από τον πολυέλεο του ηγουμένου της μονής Μεταμορφώσεως του Σωτήρος Μεγάλου Μετεώρου, του ιερομόναχου Παρθενίου -μία σύνθεση επί του 134ου ψαλμού (Δούλοι, Κύριον), μελισμένη σε ήχο δεύτερο-, προκύπτουν πολύ ενδιαφέροντα δεδομένα, που διεγείρουν, προφανέστατα, το μουσικολογικό ενδιαφέρον για ειδικότερη εντρύφηση και διερεύνηση και σπουδή του πράγματος. [...] Η ανάπτυξη της ανά χείρας μελέτης δομείται κατά τη μεθοδολογία που παλαιότερα πρότεινα ["προς διεξοδική εξιχνίασι εκάστης συνθέσεως πολυελέου, αντιφώνου ή εκλογής"] ως επισφράγισμα εκτενούς περί πολυελέων εργασίας μου. "Ο πολυέλεος Παρθενίου Ιερομόναχου του Μετεωρίτου" σχολιάσθηκε ήδη εκεί, ακροθιγώς· εδώ, είναι προφανές, ο λόγος θα εξιδεικευτεί περαιτέρω, στοχεύοντας -κατά τα υπεσχημένα - στην καθιέρωση σειράς εκτενέστερων μονογραφιών για ιδιαζόντως ενδιαφέρουσες συνθέσεις πολυελέων.

(από το προοίμιο του συγγραφέα)