Στα πέντε κεφάλαια αυτού του βιβλίου εξετάζονται αφενός ορισμένες όψεις της ποίησης του Παλαμά, μέχρι σήμερα ενδιαφέρουσες από ερευνητική σκοπιά (η μετρική θεωρία και πράξη του, καθώς και το συνθετικό ποίημά του "Ο πρώτος λόγος των Παραδείσων"), αφετέρου όψεις της σύγχρονης πρόσληψης του έργου και της μορφής του (επικεντρωμένες ιδίως στην απουσία του αισθητικού διαλόγου των ποιητών των μεταπολεμικών και μεταπολιτευτικών γενεών με την παλαμική ποίηση). Το παλαμικό έργο στο σύνολό του είναι το επιβλητικότερο και συνθετότερο συγγραφικό έργο νεοέλληνα λογοτέχνη και κριτικού. Παράλληλα, ωστόσο, στον χρόνο που μεσολάβησε από τον θάνατό του, η ποίηση του Παλαμά απαξιώθηκε αισθητικά σε βαθμό δυσανάλογα μεγαλύτερο σε σύγκριση με το επιβλητικό ιστορικό της κύρος. Οι διαπιστώσεις αυτές στάθηκαν η αφετηρία του ερευνητικού ενδιαφέροντος του συγγραφέα αυτού του βιβλίου τόσο για το έργο του Παλαμά όσο και για την πρόσληψή του. Μέσα από αυτή τη διττή σκοπιά θεώρησης (από τη μια το ποιητικό έργο, από την άλλη η σύγχρονη πρόσληψή του), επιχειρείται ο σχολιασμός ενός κεντρικού ερωτήματος: ποιες πλευρές του έργου του Παλαμά, και κυρίως της ποίησής του, εξακολουθούν (και γιατί) να μας ενδιαφέρουν σήμερα;