Ιανουάριος 1497. Ο αδελφός Αγουστίν Λέυρε, δομινικανός ιεροεξεταστής ειδικός στην ερμηνεία κωδικοποιημένων μηνυμάτων, αναλαμβάνει εσπευσμένα την αποστολή να πάει στο Μιλάνο την ώρα που ο δάσκαλος Λεονάρντο ντα Βίντσι ετοιμάζεται να βάλει τις τελευταίες πινελιές στο "Μυστικό Δείπνο" στο παρεκκλήσι της Σάντα Μαρία ντέλλε Γκράτσιε. Αιτία μια σειρά ανώνυμων επιστολών που έχουν φτάσει στην Αυλή του Πάπα Αλεξάνδρου ΣΤ΄, στις οποίες καταγγέλλεται ότι ο Λεονάρντο όχι μόνο ζωγράφισε τους Δώδεκα χωρίς το υποχρεωτικό φωτοστέφανο της αγιότητας, αλλά και ότι στην ιερή σκηνή απεικόνισε τον ίδιο του τον εαυτό με την πλάτη γυρισμένη στον Ιησού. Γιατί το έκανε; Είναι ο "Μυστικός Δείπνος" έργο αιρετικού;
Ο "Δείπνος" του Λεονάρντο είναι γεμάτος ανησυχητικές εκτροπές: δεν υπάρχει το Άγιο Δισκοπότηρο, ούτε δείχνει το Χριστό να θεσπίζει το μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας. Στα πρόσωπα δε των μαθητών αναγνωρίζει κανείς τα πορτρέτα επιφανών ετερόδοξων της εποχής του και το έργο ολόκληρο φαίνεται ότι μεταφέρει ένα συγκλονιστικό κρυφό μήνυμα.
Ο "Μυστικός Δείπνος" του Χαβιέρ Σιέρρα, γραμμένος σε καταιγιστικό ρυθμό, αποκαλύπτει ποιες μπορεί να ήταν οι πραγματικές πηγές του Λεονάρντο για να ζωγραφίσει το πιο διάσημο ιερό έργο της χριστιανοσύνης.
Κλείνοντας το βιβλίο, διαβεβαιώνει ο συγγραφέας του, θα βλέπετε το "Μυστικό Δείπνο" με καινούρια μάτια.