Μία από τις αγιασμένες λειτουργικές τέχνες της Εκκλησίας μας είναι και η Υμνογραφία. Όλες οι λειτουργικές τέχνες: η Αρχιτεκτονική, η Αγιογραφία, η Υμνογραφία και η Μουσική, ως επιμέρους γνωρίσματα των χαρισμάτων του Αγίου Πνεύματος, έχουν πνευματικό και αναγωγικό χαρακτήρα. Μεταρσιώνουν τον άνθρωπο με μια ιεροπρεπή μυστικότητα και συνθέτουν την πίστη μας και τη ζωή μας, κατευθύνοντας την πορεία μας μέσα από αισθητές και αισθητικές προσλήψεις προς την αγιότητα.

"Όμως η τέχνη της Υμνογραφίας, αντάμα με την κατανυκτική μουσική της Ορθοδοξίας", γράφει ο καθηγητής Π.Β. Πάσχος, 'θαρρώ πως έχουν το χάρισμα να σου οδηγούν την ψυχή ως τις πόρτες του Παραδείσου. Η κάθε μια λέξη, από τ' αγιασμένα τροπάρια της Εκκλησίας μας, κρύβει ένα μυστικό βάθος, έναν πλούτο πνευματικής πείρας, που διδάσκει -μαζί με το μέλος- με τον αμεσότερο τρόπο".
Γι' αυτό οι Υμνογράφοι γνωρίζουν, πέρα από τις μετρικές ποιητικές φόρμες, και τη μουσική μελωδία των υμνογραφικών δημιουργημάτων τους. [...]
Ο Μέγας Κανών, όπως είναι γνωστόν, ψέλνεται τμηματικά τις τέσσερις πρώτες ημέρες της α' εβδομάδος των Νηστειών που αξιωθήκαμε να διαβούμε, και ολόκληρος την Τετάρτη της ε' εβδομάδος, που και εφέτος, συν Θεώ, θεοπρεπώς αξιωθήκαμε να εορτάσομε. [...].