Ένας ζωντανός διάλογος με τον ιδρυτή του μαρξισμού, διάλογος που προπορεύεται και προβλέπει, είναι το περιεχόμενο και η πρωτοτυπία αυτής της διδακτορικής διατριβής, που έδωσε λαβή σε ζωηρότατες συζητήσεις όταν υποστηρίχθηκε το 1959 στο Πανεπιστήμιο της Σορβόννης (μαζί με την παράλληλη διατριβή "Ο Ηράκλειτος και η φιλοσοφία").
Στοχεύει να φθάσει στο κέντρο της σκέψης του Μαρξ, να ανακαλύψει τον μίτο της Αριάδνης που διαπερνά όλο του το έργο -από τα γραπτά του πολύ νέου Μαρξ, μέσω των θεμελιακών φιλοσοφικών εργασιών του νέου Μαρξ, ως τις τελικές πολιτικές και οικονομικές του μελέτες- να καταλάβει πώς και γιατί η σκέψη αυτή μπόρεσε να σημαδέψει την ιστορική πραγματικότητα του εικοστού αιώνα. Εδώ, ο Κ. Αξελός αναλαμβάνει και επαναθέτει υπό ερώτηση την προβληματική του Μαρξ, έτσι ώστε, με τον μαρξισμό ενταγμένο και με τον μηδενισμό αναγνωρισμένο, να μπορέσει να τοποθετηθεί σ' έναν ορίζοντα η διαμάχη που φέρνει αντιμέτωπους τον αλλοτριωμένο (από τι ακριβώς;) άνθρωπο και τον (προς κατάκτηση;) Κόσμο.
Πέρα από τον Μαρξ και τον μαρξισμό, τον Χάιντεγκερ και τον υπαρξισμό, στόχος είναι μια καλύτερη κατανόηση της παγκόσμιας τεχνικής, η προώθηση μιας νέας σκέψης: ανοιχτής και πολυδιάστατης, ερωτηματικής και πλανητικής.