Η έκδοση του "Λαγκά", το 1903, έφερε στο λογοτεχνικό προσκήνιο της Ελλάδας ένα εντελώς νέο ύφος, νέα δομή στην αφήγηση και έναν νέο, τελείως καινοφανή ήρωα. Ουσιαστικά πρόκειται για την πρώτη επιτυχημένη παραγωγή πρωτότυπου νεωτεριστικού έργου που βγαίνει κατευθείαν από την εμπειρική επισκόπηση της σύγχρονης ελληνικής πραγματικότητας.

Τι επισκοπεί; Τον πρόσφατο τότε ελληνοτουρκικό πόλεμο του 1897, τον πόλεμο που προκάλεσε τόση έξαψη και τόση οδύνη στην ελληνική κοινωνία. Όχι όμως μόνο τον πόλεμο. Επισκοπεί ακόμα τη μεταβατικότητα της ελληνικής κοινωνίας από τις αργόσυρτες δομές της υπαίθρου στην κινητικότητα της πόλης και, ακόμα, τη διαμόρφωση των νέων νοοτροπιών και ηθών που φέρνει ο πολιτισμός της πόλης.

Πώς τα επισκοπεί όλα αυτά; Με τελείως νέο τρόπο. Όχι περιγράφοντάς τα ως αντικειμενικός παρατηρητής, αλλά διυλίζοντάς τα μέσα από τα αντιφατικά συναισθήματα του ήρωά του, του Λεωνίδα Λαγκά.

Ο Δημοσθένης Βουτυράς (1872-1958) είναι ένας κλασικός της νεωτερικής λογοτεχνικής μας παράδοσης. Με το έργο του εισάγει στην ελληνική λογοτεχνία τον εσωτερικό μονόλογο, το διχασμένο ήρωα, την εμπειρία του άστεως, τη βαθιά κριτική του πολέμου, την ευαισθησία για τα ζώα. Εισάγει την επιστημονική φαντασία, το παράλογο, την υπαρξιστική προβληματική, μοντέρνα σάτιρα και ειρωνεία. Ο Βουτυράς έφερε στην ελληνική λογοτεχνία τη συγκίνηση, το βίωμα και την έκφραση της σύγχρονης ζωής, γι’ αυτό το έργο του διατηρεί ακέραια τη ζωντάνια του και σήμερα.