Η καθημερινότητα, η στιγμή, η καλή και η κακή ώρα σαν μια ιχνογραφία ζωής, φιλτραρισμένη μέσα από την προσωπική εμπειρία, μας κάνει να γίνουμε εμείς οι ίδιοι αστυνομία του εαυτού μας. Λες κι έχει σκηνοθετηθεί ή προγραμματιστεί η ιστορία και οι προσωπικές μας εμπειρίες, είτε ως υποβολείς είτε ως φρουροί, μας υπαγορεύουν μια ζωή χρήσιμη και παραγωγική, που δε φαίνεται να ταιριάζει με την ανθρώπινη ύπαρξη, όπως την ξέρουμε αιώνες τώρα.
Ο άνθρωπος, λογιστής του εαυτού του.
Ο άνθρωπος, τοκογλύφος του εαυτού του.
Ο άνθρωπος, δολοφόνος του εαυτού του.
Όποιοι έχουν τη δύναμη να κουβαλήσουν την αλήθεια που αναβλύζει από μέσα τους και που σε κάθε βήμα υψώνεται μπροστά τους, χωρίς να έρθουν σε μετωπική σύγκρουση με την πραγματικότητα που τους περιβάλλει, αντεπεξέρχονται. Οι άλλοι, δυστυχώς, εκ των πραγμάτων, καταφεύγουν αλλού.
Ανώνυμα γράμματα, επιστολές που γράφτηκαν για έναν άνθρωπο με όνομα αλλά δίχως μνήμη: το σύγχρονο άνθρωπο. Εκείνο που μας σώζει τελικά μας αφανίζει· εκείνο που πιστεύουμε ότι μας αφανίζει, κατά έναν παράδοξο τρόπο, φαντάζει πιο ταιριαστό...