...«Αυτοί οι κομμουνιστές, αυτοί οι άπιστοι, αυτοί οι Κούρδοι αποστάτες, όταν κουνιούνται ή όταν ξύνονται μπορούν να στέλνουν μηνύματα μεταξύ τους», γι' αυτό το λόγο όλα αυτά τους τα είχαμε απαγορεύσει. Όσο και αν τους δέρναμε, όσο και αν μας υπάκουγαν, ο λοχαγός τους φοβόταν πάρα πολύ. Για ποιό λόγο υπήρχε αυτός ο φόβος δεν το έχω καταλάβει ακόμα! Αυτά τα άτομα με δεμένα τα χέρια και τα πόδια τρώγανε καθημερινά ξύλο από μας, αλλά παρ' όλα αυτά ο λοχαγός μας τους φοβόταν...
... Για να βρούμε καινούργιους τρόπους βασανιστηρίων, κάναμε διαγωνισμό μεταξυ μας. Την ώρα του ύπνου οι πιο πολλοί σκεφτόμαστε σχεδόν αποκλειστικά τέτοια πράγματα. Γι' αυτό είχαμε ξεχάσει τη μάνα, τον πατέρα, τα αδέρφια και τις γυναίκες μας. Έτσι με την άνεσή μας καθημερινά ανακαλύπταμε μια καινούργια μέθοδο. Μετά θέλαμε να δούμε για πόσες μέρες είχε αποτελέσματα η καινούργια μας μέθοδος, αφού μετά από κάποιο διάστημα οι κρατούμενοι συνήθιζαν και δεν είχε πια μεγάλη επίδραση. Γι' αυτό το λόγο χρειαζόμασταν άλλους τρόπους ξυλοδαρμού.
Για τους κρατούμενους το πιο σημαντικό ήταν οι σχέσεις τους και η συζήτηση - συνομιλίες μεταξύ τους. Θέλαμε να τα εξαφανίσουμε κι αυτά. Γι' αυτό στείλανε διαταγή σε όλα τα κελιά: "Από σήμερα και πέρα, δεν επιτρέπεται δυο κρατούμενοι να μιλούν μεταξύ τους, δηλαδή απαγορεύεται η κουβέντα. Οι παραβάτες θα τιμωρηθούν"...
... όταν ερχόταν κάποια επιτροπή από την Ευρώπη ή όταν ερχόταν κάποια άτομα που τα λέγανε "υπερασπιστές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων" μόνο τότε, ανοίγαμε το χαμάμι, μαγειρεύαμε καλό φαγητό και το μοιράζαμε. Αυτό γινόταν μόνο τη μέρα που ερχόντουσαν τα άτομα από την Ευρώπη. Μετά την αναχώρησή τους όμως, τα βγάζαμε από τη μύτη των κρατουμένων και το χαμάμι και το καλό φαγητό...