Το "Αναζητώντας τον χαµένο χρόνο" είναι ένα έργο ακατάτακτο, τόσο βαθύ, που το διαβάζουµε και το ξαναδιαβάζουµε για να ανακαλύψουµε µέσα του "την αληθινή ζωή, τη µόνη ζωή εποµένως που έχουµε ζήσει ολοκληρωτικά", δηλαδή τη λογοτεχνία.

Προλογίζοντας τον "Κόσµο του Προυστ", η Λορά Ελ Μακκί γράφει: "Αυτό το απίστευτο µυθιστόρηµα, που αναστάτωσε το λογοτεχνικό τοπίο, µας µεταφέρει έναν αιώνα πίσω, στα παρισινά σαλόνια της Μπελ Επόκ, σε µια πλαζ της νορµανδικής ακτής ή στη λιµνοθάλασσα της Βενετίας. Μας µιλάει για την ύπαρξη, τα σκιρτήµατα της µνήµης, τη λεπτεπίλεπτη φύση των ανθρώπινων σχέσων, την αµφισηµία του ερωτικού αισθήµατος, τα ευεργετήµατα της φαντασίας, αλλά και για την οµορφιά των τεχνών. Ο καθένας µπορεί να στεγάσει εκεί τα όνειρά του, να αναγνωρίσει τις χαρές και τους φόβους του, ακόµη και να ανακαλύψει µερικές αλήθειες".

"Προσπαθήστε να κρατήσετε πάντα ένα κοµµάτι ουρανό πάνω απ’ τη ζωή σας" έγραφε ο Προυστ στο "Από τη µεριά του Σουάν".

Mε την επιµέλεια της Λορά Ελ Μακκί, οκτώ µυθιστοριογράφοι, βιογράφοι και ακαδηµαϊκοί, µεταξύ των επιφανέστερων ειδικών, ο Αντουάν Κοµπανιόν, ο Ραφαέλ Αντοβέν, ο Μισέλ Ερµάν, ο Αντριέν Γκετζ, ο Νικολά Γκριµαλντί, η Τζούλια Κρίστεβα, ο Ζερόµ Πριέρ και ο Ζαν-Υβ Ταντιέ, προσεγγίζουν τις πολλαπλές όψεις της ζωής και του έργου του Προυστ και αναδεικνύουν τα ερωτήµατα που υποκρύπτει το "Αναζητώντας τον χαµένο χρόνο": Πώς να συγκρατήσουµε τον χρόνο που περνάει; Γιατί ο έρωτας µας κάνει να υποφέρουµε; Μπορούµε να ξέρουµε πράγµατι έναν άνθρωπο;