Αλλά ο αληθινός πυρετός του πόθου, η αληθινή κάψα ενός πάθους, που δεν παύει να καίει, που δεν παύει να συναρπάζει, στην ψυχή ενός άντρα, δεν είναι άλλη παρά η διακαής λαχτάρα του να ταυτιστεί με τη γυναίκα που αγαπά. Ποθεί να δει με τα ίδια μάτια, ν' ακούσει με τα ίδια αυτιά, ν' αγγίξει με την ίδια αίσθηση αφής, ν' απωλέσει την ταυτότητά του, να τυλιχτεί, να τονωθεί. Γιατί, ό,τι κι αν ειπώνεται για τις σχέσεις των φύλων, δεν υπάρχει άντρα που ν' αγαπάει μια γυναίκα και να μη λαχταράει σ' αυτήν να πάει, μέσα της, εκεί, εντός, για να ξαναβρεί τις χαμένες του δυνάμεις, να ξανανιώσει το σθένος του, ν' αποκοπεί απ' ό,τι τον δυσκολεύει. Κι αυτό, ναι, αυτό θα 'ναι, αυτό, ό,τι κι αν λένε, το κύριο κίνητρο του πόθου του γι' αυτήν. Ναι, τόσο φοβισμένοι είμαστε όλοι, τόσοι μόνοι μας είμαστε όλοι, κι όλοι μας τόση ανάγκη έχουμε την έξωθεν επιβεβαίωση της αξίας μας στη ζωή, της αξίας μας στην ύπαρξη.