Ο Άντριου Σόλομον αντιμετώπισε τόσο αποφασιστικά την προσωπική του περιπέτεια με την κατάθλιψη ώστε κατέληξε να γίνει αυθεντία επί του θέματος. Όπως υποστηρίζει στο συνταρακτικό αυτό βιβλίο, παρακολουθώντας κανείς την κατάθλιψη και τα συναισθήματα που την περιβάλλουν, αντιλαμβάνεται τι σημαίνει να έχει εαυτό, τι σημαίνει να είναι άνθρωπος.
Αντλώντας από τη δική του πάλη με την αρρώστια και από συνεντεύξεις με άλλους συμπάσχοντες, με γιατρούς και παρασκευαστές φαρμάκων, με επιστήμονες, φιλόσοφους και πολιτικούς, προσφέρει μια καλά τεκμηριωμένη ιστορική, κοινωνιολογική, ψυχιατρική και ιατρική σύνθεση, που δεν αφήνει καμία πρόκληση αναπάντητη: από τον ορισμό της ασθένειας και την ανάλυση των κοινωνικών και βιολογικών της συναρτήσεων μέχρι την αξιολόγηση όλου του φάσματος των διαθέσιμων φαρμάκων και εναλλακτικών θεραπειών. Προσθέτει έτσι στην προσωπική του μαρτυρία τον πλούτο της πολυμάθειάς του, αλλά και τους καρπούς των ταξιδιών που έκανε στις άκρες του κόσμου αναζητώντας τη συνδρομή της ανθρώπινης εμπειρίας και της λαϊκής σοφίας.
Με αυτό τον ανεπανάληπτο συνδυασμό προσωπικής, επιστημονικής και πολιτισμικής προσέγγισης, Ο δαίμων της μεσημβρίας συμβάλλει αποφασιστικά στην κατανόηση της κατάθλιψης, αλλά και της ανθρώπινης κατάστασης γενικότερα. Μέσα από το ιδιαίτερο πρίσμα της πιο περίπλοκης ψυχικής ασθένειας, ο Σόλομον συνθέτει ένα έργο μεγάλης πολιτισμικής σημασίας, ικανό να αλλάξει τον τρόπο που βλέπουμε τον κόσμο. Έντονα συναισθηματικό, ιδιοφυές και πολύ ανθρώπινο, ενίοτε ακόμη και χιουμοριστικό, μας καλεί να ανακαλύψουμε, στο βάθος της μαύρης τρύπας όπου καθένας μπορεί να βρεθεί μια μέρα, τις πιο απίστευτες ζωτικές και σωτήριες δυνάμεις.