Στην εποχή της ολικής αποξένωσης ο Δημήτρης Καραλής μέσα από τις δυο νουβέλες του "Αρχάγγελος Μήτσος" και "γιός του πρεσβευτή" χαϊδεύει τον απλό, ανυπόκριτο και ανιδιοτελή άνθρωπο που μπορεί και βλέπει πέρα και έξω από το στενάχωρο Εγώ του. Ανατέμνει τον πόνο του διπλανού, συμπάσχει μαζί του και, εν τέλει, ανυψώνεται μ' αυτόν στην μεθόριο της άνευ ανταλλάγματος προσφοράς. Και στις δύο νουβέλες προβάλλεται η μοναδική εμπειρία που μπορεί να δώσει νόημα στη ζωή του ανθρώπου, το μοίρασμα.

Οι ήρωες του είναι άνθρωποι της διπλανής πόρτας. Άνθρωποι που δεν ξεχωρίζουν για κάποια επίκτητα κοινωνικά χαρακτηριστικά, μα για το ήθος τους, ένα ήθος που στηρίζεται στη μακραίωνη παράδοση που κρατάει όρθιο τούτον τον τόπο, ακόμη και σε καιρούς χαλεπούς σαν τους δικούς μας.

Το νήμα που πλέκει τον καμβά των έργων του Δημήτρη Καραλή, δεν είναι άλλο από την Αγάπη. Μια λέξη πολυχρησιμοποιημένη και κακοποιημένη από θρησκείες, ιδεολογίες αλλά και το life style της εποχής.

Ο συγγραφέας δεν μένει αδιάφορος και στο ζήτημα της συμβίωσης ανθρώπων με διαφορετικές καταγωγές, τους οποίους η μοίρα έφερε να ζήσουν μαζί. Είναι, μάλιστα, τόσο διεισδυτικός που θέτει τον δάχτυλο επί τον τύπο των ήλων και θίγει ένα ζήτημα σχεδόν απαγορευμένο, όπως εκείνο του ρατσισμού μεταξύ των μεταναστών. Ο ήρωας του στη νουβέλα ‘Ο γιός του πρεσβευτή’ είναι ένας άνθρωπος απλός που έτυχε να έχει στη δούλεψη του έναν μετανάστη και όχι μόνο δεν υποκύπτει σε εκβιασμούς και φοβέρες, μα αντιστέκεται μέχρι τέλους, στην άνομη και τυφλή βία, μόνο και μόνο για να προστατέψει τον συνάνθρωπό του.

Βαθιά ανθρώπινες οι ιστορίες του Δημήτρη Καραλή, συντροφεύουν τον αναγνώστη από την πρώτη μέχρι την τελευταία σελίδα. Βαθιά αγαπητικός, οι ιστορίες αυτές είναι ένα ταξίδι στο χρόνο, μια αναζήτηση αρχών και αξιών που μας βοηθούν να ανταπεξέλθουμε στις δυσκολίες της εποχής.