Σοφός, επιστήμονας και μάγος, ο Ερμής ο Τρισμέγιστος έπαιξε πρωταγωνιστικό ρόλο στην πολιτιστική εξέλιξη της Ελληνιστικής και Ρωμαϊκής Αιγύπτου. Έζησε (όπως διατείνονται μερικοί θιασώτες του) περίπου στην εποχή του Μωυσή και θεωρήθηκε ισάξιος των θεών. Του αποδίδεται η πατρότητα ενός ογκώδους συγγραφικού έργου, μιας ολόκληρης βιβλιοθήκης με βιβλία που αναφέρονται στη μαγεία, στα υπερφυσικά φαινόμενα, στην αλχημεία, στην αστρολογία, στη θεολογία και στη φιλοσοφία. Ιστορικοί και φιλόσοφοι της αρχαίας εποχής προβληματίστηκαν πολύ με την προέλευση της μυστικής διδασκαλίας του.
Ο Γκαρθ Φόουντεν, ξεκινώντας από τις τάσεις και τις προσμείξεις που σφυρηλάτησαν τον ελληνο-αιγυπτιακό πολιτισμό και ιδιαιτέρως τον Ερμητισμό, στους αιώνες που ακολούθησαν μετά το θάνατο του Μ. Αλεξάνδρου, διεισδύει στον τεχνικό και φιλοσοφικό ερμητισμό, που οδηγεί τον μυημένο στη γνώση του Κόσμου, στη γνώση αυτού καθ' αυτού του ατόμου και εν συνεχεία στη γνώση του Θεού. Αυτή η άποψη, ότι φιλοσοφία και θρησκεία οδηγούν τον άνθρωπο στον ίδιο στόχο είναι χαρακτηριστική κατά την Ύστερη Αρχαιότητα ακόμη και μεταξύ των χριστιανών, δίνοντας στον Ερμητισμό μια ιδιαίτερα ξεχωριστή θέση.