Στην αυχμηρή πνευματικά εποχή μας ο βίος των αγίων της Εκκλησίας μας μοιάζει με αύρα εωθινή. Με δροσιά ουράνια. Μεταγγίζει αισιοδοξία. Ζωή. Γιατί οι άγιοι είναι μέτοχοι «ζωής αιωνίου». Νίκησαν το θάνατο με τη συμμαχία του Χριστού. Μας βεβαιώνουν για την αιωνιότητα και μας χαροποιούν. Παρηγορούν και στηρίζουν. Μεσιτεύουν για μας στον Πατέρα. Ελκύουν με την παρρησία και τη δύναμη των προσευχών τους το έλεος του Θεού. Είναι οι μεγάλοι Φίλοι μας.

Τέτοιος Φίλος και Πατέρας στοργικός όλων είναι ό άγιος Σπυρίδων ο θαυματουργός, θα 'πρεπε να έχει κανείς γλώσσα "χρυσορρήμονα" για να τον εγκωμιάσει επάξια. Στολισμένος με όλα τα χαρίσματα του Παναγίου Πνεύματος, "χοροβατών εν τοις έπουρανίοις σκηνώμασι", παραμένει και ορατά ανάμεσα μας με το άφθαρτο ιερό σκήνος του. Καθημερινά δέχεται τα αιτήματα εκατοντάδων ψυχών και μεσιτεύει στον Κύριο. "Ιατρείον πνευματικόν" ο πάνσεπτος ναός και η αγία σορός του.[...]

(από τον πρόλογο του βιβλίου)