Αρκεί να είναι κανείς μεγάλος ζωγράφος για να μετατραπεί σε μύθο; Είναι, άραγε, αρκετό να έχει ζωγραφίσει κανείς έναν θρυλικό πίνακα για να μετατραπεί σε θρύλο; Μάλλον όχι. Πράγματι, η ιστορία της τέχνης είναι γεμάτη από μεγάλους ζωγράφους που δεν κατάφεραν να επιβιώσουν σαν μύθοι, αλλά και από θρυλικά έργα που δεν κατάφεραν να μετατρέψουν τους δημιουργούς του σε θρύλους. Για να γίνει κανείς θρύλος, δεν αρκεί να είναι εξαιρετικός ζωγράφος, να φιλοτεχνεί εξαιρετικά έργα. Χρειάζεται να έχει μια μοναδική, εντελώς ξεχωριστή - ή τουλάχιστον, μια ζωή που να θεωρείται και, το κυριότερο, να εξιστορείται ως μοναδική.
Ίσως για το λόγο αυτό ο Λεονάρντο ντα Βίντσι ξεπέρασε την κατηγορία της "μεγαλοφυΐας", καταλαμβάνοντας θέση στη φανταστική επικράτεια των προσώπων εκείνων που αποτελούν μέρος του μύθου. Πώς ακριβώς γεννήθηκε αυτός ο μύθος αποτελεί αναμφίβολα το κύριο ερώτημα και την "περίπτωση Λεονάρντο", αν και πρόκειται -τόσο στην περίπτωσή του, όσο και σε εκείνη άλλων μεγάλων καλλιτεχνών- για ερώτημα χωρίς απάντηση. Ποιες αλήθειες και ποιες επινοήσεις κρύβει η διαμόρφωση αυτού του μύθου είναι το δεύτερο, και πολύ πιο σημαντικό, ερώτημα που θα πρέπει να έχουμε κατά νου.