Μέσα σε είκοσι χρόνια ο Ματθαίος Μουντές κλείνει -μετά την Αντοχή των υλικών (1971) και τα Αντίποινα (1982)- την τριλογία του ποιητικού του δικαίου για την αλήθεια της σωτηρίας.

Με το βιβλίο του "Νηπιοβαπτισμός" επισφραγίζει το ερώτημα που μένει αναπάντητο μέχρι την ολοκλήρωση του θανάτου. Ο "Νηπιοβαπτισμός" είναι μια αναδρομή προς την αφετηρία, ένα βάπτισμα στην αρχέγονη αθωότητα και παράλληλα ένας πνευματικός εξαναγκασμός για την υποταγή σ' ένα αυστηρά προκαθορισμένο σύστημα-πρόσχημα βίου. Είναι ο χώρος της άφεσης, της συγχώρεσης όλων των αδυναμιών και της ανακάλυψης του τρόπου με τον οποίο τόσο η ζωή όσο κι ο θάνατος δε χάνουν τη γεύση τους.

Ο "Νηπιοβαπτισμός" είναι η ώρα της ευχαριστίας και της μυστικής επικοινωνίας με την αγιότητα του γυμνού.