Σιγά σιγά έφταναν από τις εξορίες οι δραπέτες. Ξυπνούσαν οι συνειδήσεις των ανθρώπων. 'Αναβε μέσα τους η φλόγα της ελπίδας και της πάλης. Για να παλέψουν τους ξανθούς δολοφόνους, την ατσάλινη γροθιά της αντίδρασης κα της εκμετάλλευσης. Για να πάρουνε εκδίκηση για τους βασανισμένους και τους χαμένους συντρόφους. Για να κάνουν το διεθνιστικό τους χρέος απέναντι στην πατρίδα της επανάστασης, που τη μάτωσαν τα ανθρωπόμορφα τέρατα του ναζισμού που πλησίαζαν το Στάλινγκραντ.

Το Στάλινγκραντ όπου χτυπούσε ξέπνοη η καρδιά ολόκληρης της ανθρωπότητας, που κράταγε την ανάσα της, και αφουγκραζόταν γεμάτη τρόμο και ελπίδα.