Τα ευαγγέλια από την πρώτη στιγμή ξαφνιάζουν με την ιδιαίτερη αφηγηματική τους μορφή. Αν και αφήνουν μεγάλες ζώνες της βιογραφίας του Ιησού στη σκιά, φέρνουν ταυτόχρονα στο φως αρκετές λεπτομέρειες από την καθημερινή του ζωή και παρουσιάζουν την ίδια την Διδασκαλία του πολύ συχνά με αλληγορικό τρόπο.
Το πελώριο ενδιαφέρον που έχει η μέθοδος εργασίας που χρησιμοποιεί ο Ομράαμ Μικαέλ Αϊβανώφ είναι το ότι θεωρεί αυτά τα σύντομα κείμενα, είτε αληθινά, είτε συμβολικά, να είναι εξίσου περιγραφή γεγονότων όσο και ψυχολογικών καταστάσεων. Οι δέκα παρθένες που είχαν προσκληθεί στο γάμο του Νυμφίου, ο πλούσιος γαιοκτήμονας που ζητάει από τον οικονόμου του λογαριασμό για τη διαχείριση του πλούτου του, ο ιδιοκτήτης που πηγαίνει να προσλάβει εργάτες για το κτήμα του, οι τρομοκρατημένοι από την καταιγίδα μαθητές που ξυπνούν τον Ιησού ο οποίος είχε αποκοιμηθεί μέσα στη βάρκα, αλλά και η ερώτηση που απευθύνεται στον Ιησού για το αν πρέπει να αποδίδεται φόρος στον Καίσαρα... όλα αυτά απογυμνώνονται από τον περιστασιακό, γραφικό και εικονογραφικό τους χαρακτήρα, άρα εξωτερικό και επομένως περιορισμένο, για να εμφανιστούν στην ουσία τους, ως διαρκείς αλήθειες της εσωτερικής μας ζωής στους κόλπους της οποίας συναντώνται και συμφιλιώνονται οι ανταγωνιστικές δυνάμεις του πνευματικού και του υλικού κόσμου.