Δύο πτώματα σε μια παραλία. Έξι οι μέρες χάριτος πριν η αστυνομία φτάσει στα ίχνη τους. Ωστόσο η φύση κάνει τη δουλειά της όπως ξέρει καλύτερα, γιατί κατέχει την τέχνη της ταφής.
Ο Τζόζεφ και η Σελίς, διδάκτορες ζωολογίας, έφυγαν νωρίτερα απ' την ώρα τους. Νωρίτερα απ' τα γηρατειά. "Όποιος μελετά τη φύση οφείλει να συνηθίσει στη βία. Εκεί που αρχίζει η ζωή, αρχίζει και ο θάνατος. Ο κατήφορος ξεκινά απ' τη μήτρα, από τότε που το σπέρμα εντοπίζει το ωάριο και γαντζώνεται πάνω του. Πεθαίνετε τώρα. Καλά θα κάνετε να το συνηθίσετε". Λόγια της Σελίς στους φοιτητές της.
Πώς είναι να είναι κανείς πεθαμένος; Για την κόρη του, για τους συναδέλφους του, για αυτούς που εργάζονται στην αλυσίδα που τελειώνει με την ταφή;
"Από την πρώτη μέχρι την τελευταία σελίδα, καθηλώνει τον αναγνώστη με το μοναδικό του ύφος"
("Observer")