"Η αμαρτία γράφει ιστορία, η αγνότητα σιωπή"
(Ανώνυμος)

Πως λειτουργούσαν τα μπουρδέλα στη δεκαετία του '50; Ποιοί ήταν οι τύποι των πελατών που προσέρχονταν τακτικά; Και τα σπίτια; Πως διοικούνταν, πως έβγαινε το πρόγραμμα των κοριτσιών; Ποιά βοηθήματα χρησιμοποιούσαν τότε και ποιοι ήταν οι ενοχλητικοί της εποχής;

Ο συγγραφέας έχει συλλέξει φωτογραφικό υλικό, διηγήσεις, αλλά και πολλές προσωπικές αναμνήσεις σε ένα γλαφυρό και άκρως ενημερωτικό κείμενο συγχρόνως. Περιστατικά με χιούμορ τα οποία καταδεικνύουν έντονα το κοινωνικό και πολιτειακό πλαίσιο της εποχής.

Ένα βιβλίο που διαβάζεται απνευστί από όλες τις ηλικίες. Οι γηραιότεροι θα αναπολήσουν και θα θυμηθούν και οι νεότεροι θα απολαύσουν διήγηση και θα βρουν ομοιότητες και διαφορές με συνομήλικούς τους, μισό αιώνα πίσω, σε ένα θέμα που ξεκινά αιώνες πριν.

"Οι μπουρδελότσαρκες ήταν ο περίπατος που κάναμε κατά ομάδες 2-4 το πολύ, φοιτητών τότε, στα διάφορα κοινόβια μπουρδέλα της εποχής εκείνης, τη δεκαετία του 1950, στο κέντρο της Αθήνας, μη έχοντας τι άλλο να κάνουμε, χωρίς φράγκο στην τσέπη, ύστερα από το γυμναστήριο, τα μαθήματα στη σχολή μας, κανένα σινεμαδάκι ή κανένα "ψηστήρι", καμάκι λέγεται σήμερα.

Η βόλτα αυτή συνίστατο σε επίσκεψη κατά σειρά στα κοινόβια αυτά, κυρίως τους χειμερινούς μήνες, όπου καθόμασταν για λίγο στο σαλόνι παρακολουθώντας τις ιέρειες του έρωτα να παρελαύνουν, να εμφανίζονται και να εξαφανίζονται στα δωμάτια τους με τον εκάστοτε πελάτη και φεύγαμε, όταν μας έδιωχναν ή όταν δεν είχαμε τίποτε άλλο να δούμε.

Σπάνια, κυρίως λόγω αψιλίας, προχωρούσαμε σε "πράξη"(!), γι' αυτό και η "τσατσά" ή τα κορίτσια, μας είχαν γνωρίσει και όταν μας έβλεπαν να μπαίνουμε, με την οικειότητα, που είχε δημιουργηθεί μεταξύ μας, μας υποδέχονταν συνήθως με το ερώτημα: "Καλώς τα τα πουλάκια μας" ή "Καλώς τους τακτικούς"! Ωστόσο σπανίως μας έδιωχναν αμέσως, εκτός αν κάναμε φασαρία, γιατί ήθελαν το μαγαζί να δείχνει κάποιο μπούγιο."