Αυτό το βιβλίο είναι μια βουτιά στην ψυχή των Μαύρων.
Όπως και οι ταινίες μου για τα μπλουζ. Τα μπλουζ δεν είναι μόνο μουσική και τραγούδι. Είναι ένα ποτάμι ζωής πρώην σκλάβων που ξεκινάει από τον αμερικανικό Νότο και καταλήγει στα γκέτο του αμερικανικού Βορρά. Αυτό το βιβλίο είναι μια καθημερινή ιστορία, απ' αυτές που τραγουδάνε οι μπλούζμεν ψιθυρίζοντας, αναστενάζοντας ή ουρλιάζοντας. Ανάμεσα απ' τα δόντια ή με σφιγμένα δόντια. Τα μπλουζ, η γέννησή τους και η διαδρομή τους, είναι ήδη μια συναρπαστική περιπέτεια. Αλλά το ίδιο συναρπαστική περιπέτεια ήταν το γύρισμά τους. Γιατί δεν είναι τόσο εύκολο να ταξιδέψεις στα βάθη της νέγρικης ψυχής, που δεν αισθάνεται ακόμα την κατάργηση της δουλείας. Αν δεν ήμουν Ευρωπαίος (και όχι λευκός Αμερικανός), δεν θα μπορούσα να μπω στα σπίτια, στα γκέτο και στις φυλακές μιας ταλαιπωρημένης κοινότητας πο ζει στο περιθώριο του άστεως και αυτό τραγουδάει...
Αυτό το βιβλίο μάς πηγαίνει στο Χάρλεμ της Νέας Υόρκης, στο Σικάγο, στο Σαν Φρανσίσκο, στο Όκλαντ του Τέξας, στο Μέμφις του Τενεσί, στη Βιρτζίνια, στο Μπατόν Ρουζ και τη Νέα Ορλεάνη της Λουιζιάνας, στα γκέτο όπου κυκλοφορούσαμε οπλισμένοι και στις φυλακές του Τέξας και της Νέας Υόρκης όπου μπήκαμε με ψεύτικες άδειες.
Από τους θρυλικούς Βαμβακάρηδες και Τσιτσάνηδες των μπλουζ που γνώρισα, μόνο δύο τραγουδάνε ακόμα. Οι άλλοι δεν ζούνε πια. Όπως δεν ζει πια το Δέλτα του Μισισιπή, η πατρίδα όλων του, που το ξερίζωσαν οι τελευταίοι τυφώνες μαζί με τη Νέα Ορλεάνη. Σε αυτούς αφιερώνονται οι σελίδες αυτές.