Τα "Mottetti" είναι η βάση μιας αρκετά μεγάλης ποιητικής μνήμης: από τον Pascoli και τον D' Annunzio μέχρι τον Carducci, αλλά και τον Dante, τον Manzoni, τον Shakespeare, τον Baudelaire και άλλους.
Με τον όρο Mottettο δηλώνεται, συγκεκριμένα, μια πολυφωνική μουσική φόρμα της εκκλησιαστικής μουσικής, που αναπτύχθηκε από τον ΧΙΙΙ αιώνα με διάφορες μορφές· στη λογοτεχνία, χαρακτηρίζει μια ποιητική σύνθεση σύντομη και αποφθεγματική, λαϊκού τόνου, στοιχείο όμως που λείπει στον Montale ο οποίος το αναμόρφωσε πλήρως: η συντομία παραμένει, αλλά δεν υπάρχει τίποτε το λαϊκό.
Οι δύο σύντομοι χρόνοι στους οποίους ο ποιητής προσπαθεί να δημιουργήσει, εκτός από λίγες εξαιρέσεις, είναι γενικά προσδιορισμένα από δύο διαφορετικές ηχοχρωματικές βαθμίδες, και κάποιες φορές από δύο διαφορετικές ρυθμικές κινήσεις.
Τα "Mottetti" μπορούν να χωριστούν με διάφορα κριτήρια. Σύμφωνα με το χρονολογικό κριτήριο, χωρίζονται εύκολα σε δύο ομάδες: οι πρώτες τρεις συνθέσεις πηγαίνουν στο 1934, όλα τα άλλα ποιήματα είναι της περιόδου 1937-39. Σύμφωνα με το μελετητή De Robertis τα "Mottetti" μπορούν να χωριστούν και ανάλογα με το ρυθμό τους.
Τα "Mottetti" είναι, χωρίς αμφιβολίας, μια από τις πιο εξαιρετικές στιγμές της ποιητικής τέχνης του Montale με νότες αυθεντικής δεξιοτεχνίας.