Σχεδόν τυχαία πρώτες ήρθαν οι εικόνες. Σαν εκείνα τ’ ανάλαφρα σχέδια στη Σχολή Καλών Τεχνών που βγαίνουν μ’ όλη τη σοφία της μονοκοντυλιάς. Κάπως έτσι ήρθαν κι οι λέξεις. Σχηματίζοντας μικρές σοφίες που σου υπενθυμίζουν πως μεγάλωσες· μεγάλωσες τον ίδιο σου τον εαυτό, τους γονείς σου, το παιδί σου και δεν χωρούν πια να τις κρατάς μέσα σου. Να λοιπόν που κούρνιασαν σ’ αυτό εδώ το βιβλίο, ένα φθινόπωρο πριν, και περιμένουν να το ανοίξεις για να υπάρξουν ξανά.