Ο Περικλής Ζερλέντης (βλ. αρ. 193-194, 216, 267 της Βιβλιοθήκης Ιστορικών Μελετών) καταθέτει εδώ τη δική του μικρή συμβολή στην ανασκευή των θεωριών "ξένων ιστορικών" (εννοεί τον Φαλλμεράυερ), οι οποίοι "εσλάβωσαν" όλη την Πελοπόννησο. Ο Συριανός λόγιος αποκαθιστά την "ιστορικήν αλήθειαν" και βάζει τάξη στο "χάος", που προκάλεσαν όσοι "εφαντάσθησαν πανταχού της Ελλάδος επιδρομάς Σλάβων και σλαβικάς αποικίσεις". Πηγές του είναι οι συγγραφές του βυζαντινού αυτοκράτορα Κωνσταντίνου Πορφυρογέννητου (Περί των θεμάτων, Περί της βασιλείου τάξεως), το (φραγκικό) Χρονικό του Μωρέως (ca.1205) και ο βίος ("μαρτύριον") του αποστόλου Ανδρέα (Λειψία 1898). O Ζερλέντης καταλήγει στο συμπέρασμα, ότι σλαβικές επιδρομές στην Πελοπόννησο "δεν εγένοντο", παρεκτός των ετών 746-747, και τα σλαβικά τοπωνύμια της Πελοποννήσου είναι "τα πλείστα νέα ελληνικά".