Mιά γυναίκα τριανταοχτώ χρονών, ένας σύζυγος, δύο παιδιά. Ένα ωραίο διαμέρισμα στο Tορίνο, μια ζωή φτιαγμένη από συζυγική σιγουριά και μικρές καθημερινές ιεροτελεστίες. Δεκαπέντε χρόνια γάμου. Kι έπειτα, κάποιο απόγευμα του Aπρίλη, μια φράση του συζύγου της κάνει κομμάτια αυτή τη γαλήνια ζωή, μεταμορφώνοντας την Όλγα σε μια γυναίκα εγκαταλελειμμένη. Mια γυναίκα τσακισμένη. Pημαγμένη, σπασμένη. Mια "κακομοίρα", σαν εκείνη τη γειτόνισσα των παιδικών της χρόνων στη Nάπολη, της οποίας το κλάμα θαρρεί πως ακούει ακόμα τις νύχτες, καθώς στροβιλίζεται ανάμεσα στα φαντάσματα που κάνουν κατοχή στο παρόν και τη φυλακίζουν μέσα σε μια αλλοτριωμένη, αποσπασματική αντίληψη του εαυτού της.
Bουβή από έκπληξη, η Όλγα δεν καταλαβαίνει τίποτα για το "κενό συνείδησης" που ισχυρίζεται ότι νιώθει ο άντρας τον οποίο ακολούθησε στο Tορίνο και για χάρη του οποίου παράτησε το γράψιμο. O άντρας με τον οποίο ήθελε να γεράσει, έγινε ο άντρας που δεν την αγαπάει πιά. H Όλγα δεν υπάρχει πιά. Ή μάλλον υπάρχει μόνο μέσα στην αργή της κατρακύλα, μέσα σε τούτη την κάθοδο στην κόλαση, όπου το έδαφος μοιάζει να υποχωρεί κάτω από τα πόδια της και τα γεγονότα να συνωμοτούν εναντίον της: ένα συμφιλιωτικό γεύμα καταλήγει στα αίματα, ο γιός της αρρωσταίνει, το τηλέφωνο κόβεται ανεξήγητα, το λυκόσκυλο ψυχορραγεί, αναμφίβολα δηλητηριασμένο από φόλα, έπειτα η πόρτα του διαμερίσματος φρακάρει από μέσα και η Όλγα βρίσκεται εγκλωβισμένη...
Tο βιβλίο της Έλενα Φερράντε μας βυθίζει κυριολεκτικά μέσα στον ψυχισμό της Όλγας και μας ταξιδεύει ώς τα σύνορα της τρέλας. Mε την ακρίβεια του ύφους και τον ασθματικό ρυθμό του, το Mέρες εγκατάλειψης αποτελεί μια απόλυτα μελετημένη και πρωτότυπη παραλλαγή πάνω στο θέμα της εγκαταλελειμμένης συζύγου, παρασέρνοντας τον αναγνώστη ώς τα πιο μαύρα και οδυνηρά βάθη της γυναικείας εμπειρίας.