Με τον παρόντα τόμο ολοκληρώνεται η προσπάθεια να μεταφερθεί στη γλώσσα μας το σύνολο της πλούσιας γερμανόγλωσσης επιστημονικής παραγωγής του Ιωάννη Συκουτρή. Με τον τρόπο αυτόν συμπληρώνεται η ερευνητική προσωπογραφία του, καθώς αποκαλύπτονται τα πολυσχιδή ενδιαφέροντά του που δεν ήταν απολύτως ευδιάκριτα στα ελληνόγλωσσα δημοσιεύματα, γιατί η σκόπευσή τους ήταν διαφορετική. Μολονότι η επιστολογραφία κατέχει το κέντρο των ενασχολήσεών του, ο Συκουτρής αξιοποιεί το φιλολογικό του τάλαντο και το άκρως εκλεπτυσμένο υφολογικό του αισθητήριο για να προσεγγίσει και άλλου τύπου κείμενα, όπως ο "Ευαγόρας" του Ισοκράτη και ο "Επιτάφιος" του Δημοσθένη. Οι βιβλιοκρισίες του, εξάλλου, είναι πολύτιμη παρακαταθήκη λεπταίσθητων και διεισδυτικών παρατηρήσεων που εμπλουτίζουν στημαντικά τις γνώσεις μας γύρω από το εκάστοτε εξεταζόμενο θέμα. Ευαίσθητος και στοχαστικός, ο Συκουτρής ξέρει να θέτει στα κείμενα τις κατάλληλες ερωτήσεις, ώστε να εξασφαλίσει τις απαραίτητες πληροφορίες. Αυτό το οφείλει αφαλώς στη στέρεη παιδεία του, που ένα μεγάλο μέρος της αποκτήθηκε στη Γερμανία και συνδυάστηκε γόνιμα με τις ελληνικές καταβολές του. Οι δύο τόμοι του γερμανόγλωσσου έργου του είναι εύγλωττοι μάρτυρες ενός εγρήγορου πνεύματος και μιας ανήσυχης φιλολογικής συνείδησης.