Πώς δεξιώνεται το μοντερνισμό ο μαρξιστής κριτικός Μάρκος Αυγέρης; Πώς συμφιλιώνεται με τη σκέψη ενός μαρξιστή διανοούμενου το κίνημα της κορυφαίας ενδοσκοπικής όρασης του αστικού κόσμου;

Σ' αυτό το καίριο για τη φιλολογική κριτική ερώτημα έρχεται να δώσει απάντηση το παρόν δοκίμιο. "Η άξια κριτική πρέπει να κλείνει μέσα της τις πιο υψηλές και τις πιο πλατιά ανθρώπινες τάσεις της εποχής για να δικαιώσει την αυτόνομη πνευματική λειτουργία", θα γράψει ο Μάρκος Αυγέρης. Γι' αυτό η στοχαστική μαρξιστική του κριτική δεν εναντιώνεται στα μεγάλα έργα και στους εκπροσώπους της αστικής τέχνης. Με το σεβασμό που εκπορεύεται από την ένταση της πνευματικής του φύσης προς την πνευματική δημιουργία εν γένει, έρχεται να αναγνώσει τις μεγάλες στιγμές του αστικού μοντερνισμού, τα τοπία της επώδυνης κοινωνικής παρακμής και την υπαρξιακή αγωνία που εκπέμπουν, με την ιδεολογική ενσυναίσθηση του φορέα της επαναστατικής ιδεολογίας: θεωρητικοποιώντας τη διαλεκτική τέχνης και κοινωνίας.

Τόσο τα ερωτήματα που τίθενται στην παρούσα εργασία όσο και οι απαντήσεις τους, συνιστούν, και για τη σύγχρονη ιστορική πραγματικότητα, μια διαρκώς ανανεούμενη διανοητική πρόκληση.