Παρά θιν' αλός...

Χαλκιδική 18ος -19ος αιώνας. Η προίκα για τ' αγόρια ήταν πάντα τα εύφορα καλλιεργήσιμα χωράφια κοντά στο βουνό, ενώ στις κόρες (και τους γαμπρούς) έδιναν αυτά που κανένας δεν χρειαζόταν: τα παραθαλάσσια. Ακολούθησαν οι πρόσφυγες -κι αυτοί τα παραθαλάσσια πήραν! Μέχρι που η θάλασσα και το μπάνιο αναγνωρίστηκαν ως αξίες, κάτι σαν κοινωνικό αγαθό, καλοκαιρινό και όχι μόνο.
Ξαφνικά όλα άλλαξαν. Ήρθε η ώρα και για τα υπόλοιπα δύο εναπομείναντα "πόδια", την Κασσάνδρα και τη Σιθωνία, να γίνουν διάσημα και περιζήτητα (η μοναστική κοινότητα του Αγίου Όρους ήταν ήδη παγκοσμίως γνωστή). Ένα μεγάλο χαμόγελο διαγράφηκε στα χείλια όσων διάλεξαν τη Χαλκιδική για νέα τους πατρίδα. Η ανοικοδόμηση παρά θίν' αλός άλλαξε το τοπίο και ο σχεδιασμός ακολούθησε την κλασική νεοελληνική οδό της... αναρχίας.
Στον 21ο αιώνα μάς απέμεινε η θάλασσα και οι παρεχόμενες ανέσεις που πάντα προτιμάμε να είναι υψηλού επιπέδου, χωρίς να σκεφτόμαστε ιδιαίτερα το περιβάλλον. Αυτός ο μαγικός τόπος με τα υπέροχα πόδια-χερσονήσους δεν αντιστέκεται πια. Υπομένει προσφέροντας ακόμα χαμόγελο στις "ορδές" των επισκεπτών που τον ποδοπατούν κάθε καλοκαίρι και να τον αφήσουν στην ησυχία του όλο τον υπόλοιπο χρόνο να πάρει ανάσα.
Αν ο παράδεισος της Χαλκιδικής χρειάζεται περισσή προσπάθεια για να διατηρηθεί έστω και στην παρούσα κατάσταση, θα το δείτε κι εσείς με την πρώτη ματιά. Εμάς μας πήρε δύο καλοκαίρια και μιαν άνοιξη για να σας παρουσιάσουμε τα καλύτερα κομμάτια της σε ένα βιβλίο. Πάντως να ξέρετε πως με λίγη παραπάνω ευαισθησία όλα θα γίνουν καλύτερα. Ας την δείξουμε εμείς, οι επισκέπτες.

Γιάννης Ντρενογιάννης
Μάιος 2008


Ο οδηγός αποτελείται από τα κεφάλαια: "Κεντρική Χαλκιδική", "Σιθωνία" και "Κασσάνδρα", τα οποία περιλαμβάνουν, κάθε ένα, τις ενότητες: "Δείτε οπωσδήποτε", "Ασκήσεις επί χάρτου", "Χωρίς... μυστικά", "Πόλεις & οικισμοί", "Παραλίες", "Διαδρομές", "Εκτός δρόμου", "Μονοπάτια", "Δραστηριότητες", "Πολιτισμός & τέχνες", "Διαμονή", "Φαγητό".