Εμείς είμαστε Μανιάτες.
Είμαστε λίγοι και ταυτόχρονα πολλοί.
Και προσδιοριζόμαστε από τις βυζαντινές εκκλησιές μας, τους δικέφαλους αητούς μας και τις γαλανόλευκες σημαίες μας.
Είναι αυτά τα σύμβολα με τα οποία μεγαλώνουμε, μ' αυτά τρεφόμαστε και γι' αυτά πεθαίνουμε.
Γιατί αναπνέουμε, και μυρίζουμε λιοτρίβι.
Γιατί περπατάμε, και σκαρφαλώνουμε βράχους.
Γιατί κοιτάμε τη θάλασσα, κι αγναντεύουμε Ταίναρο.
Γιατί σηκώνουμε το βλέμμα μας, κι αντικρύζουμε Ταΰγετο.
Γιατί βλέπουμε γυναίκες, κι ερωτευόμαστε νεράιδες.
Γιατί εμείς, είμαστε Μανιάτες. Στον Πειραιά, στα Κόρσικα, στην Αμέρικα, τη μέρα και τη νύχτα.
Είμαστε κυρίαρχοι στον τόπος μας, κρατάμε τα ονόματα μας, βαφτίζουμε τα παιδιά μας Δρακούληδες και Δικαίους και Μαυροειδηδες, και τους μαθαίνουμε εμβατήρια και τροπάρια.
Γιατί όλοι οι άλλοι μπορεί να είναι "δώ και τώρα", εμείς όμως νιώθουμε "και νυν και αεί".