Πρόκειται για μια μελέτη πάνω στις δυνατότητες και τα μέσα ανάπτυξης της γεωργίας, μέσα από το παράδειγμα ανάπτυξης των κηπευτικών καλλιεργειών στην επαρχία Άργους, στα τέλη του 19ου αι. και στις αρχές του 20ού. Η μελέτη προσεγγίζει όλες τις όψεις της τοπικής κοινωνίας και οικονομίας, από τις δημογραφικές τάσεις μέχρι την πολυαπασχόληση, την εκπαίδευση και το περιβάλλον για να αναδείξει, μέσα και από μια σύγκριση με άλλες μεσογειακές περιοχές, τα πλεονεκτήματα της μικρής οικογενειακής γεωργίας για την τοπική οικονομία και κοινωνία και να θυμίσει ένα "ξεχασμένο" μοντέλο ανάπτυξης της γεωργίας. Όπως υποστηρίζει η Εύη Καρούζου, αυτό που προτείνει το παράδειγμα των κηπευτικών καλλιεργειών στο "Jardins de la Mediterranee" είναι ότι στα τέλη του 19ου αι. οι καλλιέργειες αυτές αντιπροσώπευαν ένα μοντέλο ανάπτυξης της γεωργίας το οποίο διατηρήθηκε μέχρι τον Μεσοπόλεμο και το οποίο θα μπορούσαμε να χαρακτηρίσουμε ως εναλλακτικό. Αυτό το μοντέλο που χαρακτηρίζεται από την ένταση εργασίας βρίσκεται στον αντίποδα του μοντέλου ανάπτυξης που επικράτησε μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και βασιζόταν στις αρχές της Πράσινης Επανάστασης, δηλαδή στην ένταση κεφαλαίου. Το ξεχασμένο υπόδειγμα των κηπευτικών επηρέασε το σύνολο της οικονομίας της επαρχίας Άργους προσφέροντας στους κατοίκους της τη δυνατότητα να ανακαλύψουν στην αργολική πεδιάδα τη δική τους Αμερική.