Για έναν περίεργο λόγο άρχισα να διαβάζω ξανά τα εισαγωγικά κείμενα που αναφέρονται σε νησιά των Κυκλάδων. Από πέρυσι μέχρι σήμερα έχουμε κυκλοφορήσει τρεις οδηγούς "Ανακαλύψτε την Ελλάδα", που αναφέρονται σε 18 ονειρεμένους μικρόκοσμους του Αιγαίου. Έμεινα με το στόμα ανοιχτό... Μα κανένας να μη μοιάζει με τον άλλο! Να είναι τόσο κοντά και τόσο μακριά συνάμα. Ο ίδιος ουρανός, η ίδια θάλασσα, παρόμοιας μορφολογίας τοπίο κι όμως τόσο πολλές ιδιαιτερότητες και τόσο έντονη ταυτότητα... αισθητική, πολιτισμική. Είναι να αναρωτιέται κανείς. Ένα στενό μερικών εκατοντάδων μέτρων χωρίζει την Τήνο από την Άνδρο, αλλά είναι σαν να πηγαίνεις σε άλλο πλανήτη! Είναι λοιπόν η αφθονία του νερού που τρέχει στην Άνδρο ή οι κάτοικοί τους, που κάνουν τη διαφορά; Προσωπικά θα πόνταρα στο δεύτερο. Αν και πολλές φορές έχουμε γράψει πως η μορφολογία κάθε τόπου και η ίδια η φύση καθορίζουν τις τύχες των ανθρώπων, υπάρχουν απίθανες εξαιρέσεις όπως και αυτές των νησιών που ονομάζουμε Κυκλάδες. Άρτια δομημένοι μικροπαράδεισοι, με δικό τους κώδικα και αξεπέραστη ικανότητα να σε κάνουν να νομίζεις πως ο κόσμος τελειώνει εδώ, στην ακτογραμμή του κάθε νησιού! Φαντάζομαι χιλιάδες ζευγάρια μάτια να κοιτούν κάθε μέρα τον ήλιο να βουτάει στο Αιγαίο και είμαι σίγουρος πως κανένα δεν βλέπει τα ίδια πράγματα. Ίσως οι επισκέπτες να τα βάζουν κάτω από την ίδια ταμπέλα, αλλά αυτοί, όσο χρόνο και όσο χρήμα κι αν επενδύσουν θα παραμείνουν επισκέπτες... όχι Κυκλαδίτες. Απλά πράγματα. Πρέπει να έχεις γεννηθεί εκεί, να έχεις κάνει κοπάνα από το μάθημα για να ρίξεις βουτιές από τα βράχια, να έχεις ξενιτευτεί για λίγο και μετά... όλος ο κόσμος ένα νησί. Ένα απολαυστικό νησί, μοναδικό όσο κι εσύ.

Γιάννης Ντρενογιάννης, Αύγουστος 2007