Η "Ξύλευση" είναι η ιστορία ενός 'ερεθισμού', η ιστορία ενός 'καλλιτεχνικού δείπνου' στη Βιέννη. Ο συγγραφέας και αφηγητής κάθεται στην μπερζέρα και παρακολουθεί την ομήγυρη που περιμένει τον ηθοποιό του Μπουργκ, ο οποίος έχει υποσχεθεί ότι θα έρθει γύρω στις εντεκάμισι. Στο μεταξύ ο αφηγητής αναθυμάται την αυτόχειρα Γιοάνα, τη ζωή του μαζί της, και με τον τρόπο αυτόν έρχεται αντιμέτωπος με τους ανθρώπους με τους οποίους συναναστρεφόταν κατά τη δεκαετία του '50. Κάπου στη μέση της αφήγησης εμφανίζεται εντέλει ο ηθοποιός. Ο ηθοποιός του Μπουργκ φέρνει στην ομήγυρη το μήνυμα της φύσης και της φυσικής ζωής: "Δάσος, αυτοφυές δάσος, ξύλευση". Για τον αφηγητή, η φιλοσοφική αυτή στάση διαρκεί μόνο λίγες στιγμές. Ο ερεθισμός του μεγαλώνει, και τριγυρνά σαν παλαβός στη Βιέννη, την πόλη που μισεί, κι ωστόσο είναι γι' αυτόν η καλύτερη πόλη, και συλλογίζεται τους κατοίκους της, που τους μισεί, κι ωστόσο είναι γι' αυτόν οι καλύτεροι άνθρωποι.