Τα ζητήματα των σχέσεων Κράτους και Εκκλησίας, ιδίως μετά την υπόθεση της αναγραφής ή μη του θρησκεύματος στις ταυτότητες, δεν είναι απλώς επίκαιρα. Καθώς το έθνος-κράτος προσπαθεί να προσαρμοστεί σε ένα νέο διεθνές περιβάλλον, που ευνοεί τη δημιουργία, πολιτικών οντοτήτων υπερεθνικού χαρακτήρα, η Εκκλησία αναζητά νέους ρόλους, προβάλλοντας ενίοτε ως θεματοφύλακας της συλλογικής μας ταυτότητας. Η παρούσα μελέτη αποτελεί μια εύληπτη και σφαιρική παρουσίαση βασικών πτυχών της δύσκολης αυτής σχέσης. Η ιστορική και συγκριτική διάσταση πλαισιώνεται από τη συστηματική παρουσίαση των συνταγματικών διατάξεων που καθορίζουν το ρόλο της Εκκλησίας στην ελληνική Πολιτεία, αλλά και των ρυθμίσεων που συνδέονται με την οργάνωση και τη διοίκηση της Εκκλησίας, τα εκκλησιαστικά δικαστήρια και την εκκλησιαστική περιουσία. Ο αναγνώστης θα έχει επίσης την ευκαιρία να ενημερωθεί για το νομικό πλαίσιο που διέπει την προσηλυτισμό, την ελευθερία της λατρείας σε δημόσιους χώρους και το μάθημα των θρησκευτικών στα σχολεία, καθώς και για τα ζητήματα που έχουν προκύψει σε σχέση με την αναγραφή ή μη του θρησκεύματος στις ταυτότητες.