Ένα ηθικό μανιφέστο για έναν πλανήτη που μοιραζόμαστε με περισσότερους από έξι δισεκατομμύρια ξένους.


"Κάτω από ποια ρουμπρίκα να προχωρήσουμε; Όχι της 'παγκοσμιοποίησης' - όρου που άλλοτε αναφερόταν σε μια στρατηγική μάρκετινγκ, έπειτα έφτασε να δηλώνει μια μακροοικονομική αντίληψη και σήμερα μοιάζει να περιλαμβάνει τα πάντα και τίποτα. Ούτε της 'πολυπολιτισμικότητας', ενός ακόμη πολυκύμαντου όρου, που τόσο συχνά δηλώνει την ασθένεια την οποία προτίθεται να θεραπεύσει. Με κάποια αμφιθυμία, κατέληξα στον 'κοσμοπολιτισμό'. Το νόημά του είναι εξίσου διαμφισβητούμενο και η εξύμνηση του 'κοσμοπολίτικου' μπορεί να υποδηλώνει μια δυσάρεστη πόζα ανωτερότητας απέναντι στον υποτιθέμενο επαρχιωτισμό...

Όπως θα δούμε, υπάρχουν φορές που αυτά τα δύο ιδανικά - το οικουμενικό μέλημα και ο σεβασμός της θεμιτής διαφοράς - συγκρούονται. Κατά μία έννοια, κοσμοπολιτισμός είναι το όνομα όχι της λύσης αλλά της πρόκλησης".

Κ.Α.Α.


"Σ’ αυτό τον εμπνευσμένο στοχασμό γύρω από την παγκόσμια ηθική ο διαπρεπής πολιτικός φιλόσοφος Απάια θέτει παλιά ερωτήματα που έχουν καταστεί επείγοντα από την παγκοσμιοποίηση. Τι σημαίνει να είναι κανείς πολίτης του κόσμου; Τι οφείλουμε στους ξένους δυνάμει της κοινής ανθρώπινης υπόστασής μας; Οι απαντήσεις του Απάια προκύπτουν μέσα από μια συναρπαστική σύνθεση αυτοβιογραφίας, ιστορίας, λογοτεχνίας και φιλοσοφίας. Η προσωπική ιστορία του συγγραφέα -γιος Αφρικανού πατέρα και Αγγλίδας μητέρας, ο οποίος μεγάλωσε στη Γκάνα και σπούδασε στο Ηνωμένο Βασίλειο- ταιριάζει ωραία με τα υπεράνω συνόρων θέματα του βιβλίου, κεντρικός στόχος του οποίου είναι να ξανασκεφτούμε τις ηθικές αρχές του κοσμοπολιτισμού, αυτής της μακραίωνης παράδοσης που απορρίπτει τον φυλετισμό και τον εθνικισμό για χάρη ενός ευρύτερου εναγκαλισμού της ανθρώπινης κοινότητας".

G. John Ikenberry, "Foreign Affairs"