Ο Πέτερ είναι ένα ορφανό αγόρι δώδεκα ετών που μεγαλώνει σε ίδρυμα για εγκαταλειμμένα ή ορφανά παιδιά. Η πειθαρχία, η αυστηρότητα, η υπακοή, η σκληραγωγία είναι οι κανόνες που ακολουθεί ο Μπίελ, ο διευθυντής, άνθρωπος σκληρός που καταδυναστεύει τα παιδιά. Ο Πέτερ μαζί με την Καταρίνα και τον Άουγκουστ αποφασίζουν ότι πρέπει ν' αντιδράσουν σ' αυτό το σύστημα που προδιαγράφει ένα μέλλον σκοτεινό γι' αυτούς. Το ένστικτο της αυτοσυντήρησης και η περιέργεια ωθούν τα τρία παιδιά να ερευνήσουν, να μάθουν, να φέρουν με κάθε τρόπο αλλαγή στη ζωή τους. Και τα καταφέρνουν.

Αυτό το σπουδαίο βιβλίο είναι μια κοινωνική διαμαρτυρία ενάντια στον έλεγχο πάνω στην ψυχή και το νου. Και παράλληλα, περνάει με τρόπο αριστουργηματικό ένα δυνατό και αισιόδοξο μήνυμα: Όλα εξαρτώνται από εμάς τους ίδιους, είμαστε οι μόνοι που μπορούμε να αποφασίσουμε για τον εαυτό μας και το μέλλον μας αρκεί να είμαστε σε θέση να το αντιληφθούμε.