Πρώτα τα γυναικόπαιδα! Μέσα στην παγωμένη νύχτα, το ανατριχιαστικό αυτό σύνθημα προαναγγέλλει το τέλος του πληγωμένου πλοίου. Η τελευταία βάρκα είναι έτοιμη να ριχτεί στη θάλασσα, όταν μια γυναίκα εγκαταλείπει στην ασφάλειά της το δεκάχρονο παιδί της για να βυθιστεί μαζί με το άντρα της. "Η αδελφή μου η Βέρα θα είναι μια δεύτερη μητέρα για σένα!" είναι τα τελευταία της λόγια, προτού τον αφήσει στη μοίρα του. Όμως, η θεία που ζει στη Μονμάρτη μ' έναν Ιταλό αντιγραφέα έργων τέχνης, αντί να του φερθεί σαν μητέρα, σκέφτεται να τον ξαποστείλει σε ορφανοτροφείο. Υιοθετώντας τον, ο σύντροφός της, ο ζωγράφος με την καλή καρδιά, τον γλιτώνει από μια τέτοια συμφορά. Ύποπτος για την κλοπή της Τζοκόντα, μας δίνει την ευκαιρία να παρακολουθήσουμε το οδοιπορικό του ασυνήθιστου αυτού γεγονότος, από την εξαφάνιση του διάσημου πίνακα, τη Δευτέρα 22 Αυγούστου 1911, ώς τη θριαμβευτική επιστροφή του, την Πρωτοχρονιά του 1914. Είκοσι πέντε χρόνια αργότερα, ο μικρός επιζήσας έχει γίνει διευθυντής θεάτρου και θα παθιαστεί με μια Γερμανοεβραία που είχε καταφύγει στη Γαλλία. Όμως, οι δυνάμεις του κακού καραδοκούν. Ο ίδιος θα πέσει θύμα απαγωγής από την Γκεστάπο και θα εγκλειστεί σε στρατόπεδο συγκεντρώσεως. Η επιβίωση του ήρωα της αφήγησης απ' αυτό το δεύτερο ναυάγιο του Ολοκαυτώματος και η τύχη των δύο εραστών γράφουν τον επίλογο σ' αυτό το συγκλονιστικό βιβλίο που αποτυπώνει τα πιο σκοτεινά χρόνια του αιώνα μας.