Ο παρών τόμος αποτελεί αντίδωρο τριάντα δύο μαθητών στον Δάσκαλο Μιχάλη Τιβέριο. Εναν Δάσκαλο με την ουσιαστική σημασία της λέξης, καθώς αυτό υπήρξε για μας, και όχι απλώς ένας πανεπιστημιακός καθηγητής με γνώσεις που τις παρουσίαζε στις διαλέξεις των μαθημάτων του.

Στο κάλεσμα των δύο επιμελητριών του τόμου ανταποκρίθηκαν οι μαθητές του για να ετοιμαστεί ένα "δώρο από καρδιάς" για τα εξηκοστά πέμπτα γενέθλια του ανθρώπου που στάθηκε δίπλα μας, όχι μόνο στα πρώτα βήματα του αρχαιολογικού μας βίου αλλά και σε όλη τη μέχρι σήμερα πορεία μας. Μεγάλος ο αριθμός των φοιτητών που τον "άκουσαν" όλα αυτά τα χρόνια και πολλοί αυτοί που θεωρούν τον εαυτό τους μαθητή του. Στη μακρόχρονη πορεία του "παίδευσε" αρχαιολόγους που, ενώ ακολούθησαν τελικά διαφορετικές ερευνητικές κατευθύνσεις, τους διακρίνουν παρόμοια χαρακτηριστικά, συχνά αναγνωρίσιμα από άλλους συναδέλφους.

Δύσκολη η δουλειά μας, ως επιμελήτριες, στο να καθορίσουμε τα κριτήρια που θα οδηγούσαν στην επιλογή εκείνων που θα συμμετείχαν στον τόμο, καθώς είναι βέβαιο ότι και πολλοί άλλοι θα ήταν πρόθυμοι να συνεισφέρουν με χαρά στο δώρο αυτό. Καθώς λοιπόν θέλαμε ο τόμος να αποτελεί δώρο των μαθητών του, έπρεπε οι συμμετέχοντες να έχουν παρακολουθήσει μαθήματα του, οι περισσότεροι από τα προπτυχιακά τους χρόνια, και/ή να έκαναν μεταπτυχιακές σπουδές μαζί του. Θα έπρεπε, επίσης, το κύριο ερευνητικό τους αντικείμενο να είναι η κεραμική, καθώς αυτό είναι το κατεξοχήν επιστημονικό πεδίο του Δασκάλου και αυτό μάθαμε όλοι πρωτίστως από αυτόν. Συνεπώς, η συνεισφορά στον τόμο θα έπρεπε να έχει ως θέμα τα αγγεία. Θεωρήθηκε, επίσης, σημαντικό να αντιπροσωπεύονται στον τόμο όλες οι γενιές των μαθητών του, τόσο αυτοί που ο ίδιος θεωρεί ως "πρώτους μαθητές" του όσο και εκείνοι που σήμερα εκπονούν διδακτορική διατριβή μαζί του. Η συμμετοχή σε κοινές δραστηριότητες με τον Μ. Τιβέριο, κυρίως σε ανασκαφές, υπήρξε ένα ακόμη σημαντικό κριτήριο. Προσπαθώντας να κρατήσουμε (όσο ήταν δυνατό) μυστική την προετοιμασία του τόμου, γιατί θέλαμε το δώρο αυτό να αποτελεί έκπληξη για τον τιμώμενο, είναι πιθανόν να μας διέφυγε κάποιος μαθητής ή μαθήτρια του εάν συνέβη αυτό, ασφαλώς δεν ήταν σκόπιμο και ζητούμε την κατανόηση του.

Πολλοί από εμάς γνωριστήκαμε στις ανασκαφές που διεύθυνε ο Μ. Τιβέριος και η σχέση μας μαζί του υπήρξε ο συνδετικός κρίκος για τη συνέχιση των μεταξύ μας επαφών και συνεργασιών, καθώς μας μεταλαμπάδευσε κοινές αρχές και αξίες και νιώθαμε ότι μιλάμε μια "κοινή γλώσσα". Η συνεργασία όλων μας για την πραγμάτωση αυτού του τόμου ενδυνάμωσε και αναζωπύρωσε, για άλλη μια φορά, τις σχέσεις μας ή δημιούργησε νέες. [...]

(από το εισαγωγικό σημείωμα των επιμελητών)