Eίναι σήμερα κοινώς αποδεκτό ότι ο άνθρωπος αποτελεί μια αδιαίρετη βιολογική και ψυχολογική οντότητα και ότι, πέρα από τον αντικειμενικό χρόνο των ρολογιών, υπακούει σε δύο δικούς του χρόνους, τον βιολογικό και τον ψυχολογικό, που σχετίζονται άμεσα με τη διττή του υπόσταση και συναποτελούν τον ιδιάζοντα για κάθε άτομο εσωτερικό χρόνο.
Σ' αυτόν ακριβώς το χρόνο, τον προσωπικό, τον υποκειμενικό, επικεντρώνεται το ενδιαφέρον του συγγραφέα, επιχειρώντας να προσεγγίσει τη σχέση του χρόνου με τη βιολογία και την ψυχολογία και κατ' επέκταση την τεράστια συμβολή του στη διαμόρφωση της ανθρώπινης συμπεριφοράς. Ξεκινώντας με μια ιστορική αναδρομή, αναφέρεται στις έρευνες και στα πειράματα πολυάριθμων επιστημόνων, τα οποία οδήγησαν στο συμπέρασμα ότι τα έμβια όντα έχουν μία έμφυτη ικανότητα να μετρούν το πέρασμα του χρόνου και ότι η ικανότητα αυτή οφείλεται ενδεχομένως στην ύπαρξη εσωτερικών ωρολογιακών μηχανισμών, των αποκαλούμενων βιολογικών ρολογιών.
Στη συνέχεια, επισημαίνονται τα οφέλη που μπορούμε να αποκομίσουμε, με στόχο τη βελτίωση της καθημερινής μας ζωής, από μια καινούργια επιστήμη που βρίσκεται σήμερα στα πρώτα της βήματα. H επιστήμη αυτή είναι η χρονοβιολογία, χάρη στην οποία γνωρίζουμε πλέον με βεβαιότητα ότι κάθε μορφή ζωής ακολουθεί συγκεκριμένα χρονικά πρότυπα.
Στο τελευταίο μέρος του βιβλίου αναλύεται ο τρόπος με τον οποίο αντιλαμβάνεται το χρόνο ο κάθε άνθρωπος ξεχωριστά, ανάλογα με την ηλικία και την ψυχολογική κατάσταση στην οποία βρίσκεται σε κάθε δεδομένη στιγμή.