Έντεκα πρόσωπα όλα κι όλα παραβρέθηκαν στην κηδεία του Καρόλου Μαρξ στις 17 Μαρτίου του 1883. "Το όνομα και το έργο του θα επιβιώσουν στους αιώνες" προέβλεψε ο Φρειδερίκος Ένγκελς στον επικήδειο λόγο του στο νεκροταφείο του Χάιγκειτ. Εκείνη την ημέρα ακούστηκε σαν απίθανος κομπασμός· είχε όμως δίκιο.
Ένας άνθρωπος βυθισμένος στις αντιφάσεις και τη μεγαλοφυΐα του, ένας στοχαστής ταλαιπωρημένος από την ένδεια και τη μεγαλεπήβολα σύλληψή του για τον κόσμο, ένας ακάματος εργάτης της επανάστασης κι ένας αφοσιωμένος οικογενειάρχης, ένας βαθύς οραματιστής που υπέφερε από τις μεγάλες του νευρώσεις -έτσι αναδύεται ο Κάρολος Μαρξ από τη βιογραφία του Φράνσις Γουίν. Μακριά από τις αγιογραφίες και τους εξορκισμούς, ο βιογράφος στρέφει το βλέμμα μας στο ίδιο το πρόσωπο που καθόρισε στο μεγαλύτερο βαθμό την ιστορία του 20ού αιώνα, στο φιλόσοφο που η σκέψη του φώτισε όσο κανενός άλλου τους μηχανισμούς του πολιτισμού μας και το έργο του μετέβαλε για πάντα την πολιτική.