ΟΙ ΑΝΑΜΕΣΑ ΜΑΣ ΕΠΟΧΕΣ


Είναι όμορφο να ξέρεις τις γραμμές.
Αυτό που βλέπεις, το τοπίο,
αυτό για κείνο που γίνεται το οποίο
είναι όμορφο να είναι διαυγές.

Και ας εισέρχεσαι μες στις κραυγές.
Αυτά που τόσο περιμένεις,
εκεί όπου τελικά πηγαίνεις,
όλα καταλήγουν να είναι κάποτε εχθές.

Σαν βρέφος με τη ζωή στα δόντια
ζητάς τρομαγμένος να 'χεις χρόνια.
Αυτό συχνά ουρλιάζεις.

Θέλεις και συ να μείνεις στις γραμμές.
Είναι που κάθε μέρα αλλάζεις·
μαθαίνεις να ζεις με σιωπές.