Ο δεύτερος τόμος της "Ιστορίας του νέου ελληνικού θεάτρου" εκδίδεται σε τρία μέρη. Το δεύτερο μέρος παρακολουθεί την εξέλιξη της θεατρικής ζωής στην Ελλάδα κυρίως κατά την δεκαετία 1910-1920. Προστίθενται νέες και άγνωστες πληροφορίες για πρόσωπα και γεγονότα που έχουν αναφερθεί σε προηγούμενα τμήματα του έργου και, με επικέντρωση στην προσωπικότητα του Φώτου Πολίτη, εξετάζονται οι προσπάθειες για την ίδρυση του Εθνικού Θεάτρου. Παρουσιάζονται διεξοδικά τα πιο αξιόλογα ερασιτεχνικά θεατρικά σχήματα της δεκαετίας (από την Εταιρεία Διαλέξεων και τον Σύλλογο Ερασιτεχνών μέχρι το Θέατρον Ωδείου και την Εταιρεία Ελληνικού Θεάτρου, που υπερβαίνουν τον αρχικά ερασιτεχνικό τους χαρακτήρα για να αποτελέσουν δύο από τους πιο σημαντικούς θιάσους της εποχής), οι δραματικές σχολές, οι παραστάσεις των θιάσων των δύο πρωταγωνιστριών που κυριαρχούν, της Μαρίκας Κοτοπούλη και της Κυβέλης, και άλλων, λιγότερο γνωστών, θιάσων. Η συστηματική παρακολούθηση της θεατρικής δραστηριότητας συμπληρώνεται με την παράθεση στοιχείων για το μουσικό θέατρο, την οπερέτα, την επιθεώρηση, καθώς και τα πολεμικά δράματα που γνωρίζουν μεγάλη άνθηση κατά την περίοδο αυτή, ενώ σκιαγραφείται και η επίδραση σημαντικών πολιτικών και κοινωνικών γεγονότων τόσο στην ζωή των ηθοποιών όσο και στην λειτουργία των θιάσων, στις αντιδράσεις του κοινού και στην στάση του Τύπου.